Wat is een altviool?

Hoe ziet een altviool eruit? 

De altviool en de normale viool kennen beide geen vaste afmetingen, maar gemiddeld genomen is een altviool tot wel tien centimeter langer dan een viool. Muziek voor de altviool wordt genoteerd in de c-sleutel, omdat anders alle noten onder de notenbalk uitsteken.

Hoe klinkt een altviool?

De snaren van de altviool zijn een kwint lager gestemd: in c-g-d’ en a’. Omdat de afmetingen en resonantie van het instrument eigenlijk niet helemaal aansluiten op deze stemming, klinkt de altviool omfloerster, donkerder, nasaler dan zijn kleinere collega. 

De klankkleuren van viool en altviool worden wel vergeleken met de stemmen van een sopraan en een alt. Waar een sopraan of viool vaak de hoofdmelodie van een stuk krijgt toebedeeld, heeft een alt of altviool een meer ondersteunende functie. Toch is de altviool ook zeer geschikt voor solopassages; zijn bijzondere timbre geeft zo’n solo al gauw een mysterieus of juist melancholiek karakter.

Welke muziek is er geschreven voor altviool?

Het eerste, ons bekende altvioolconcert is dat van Georg Philipp Telemann uit ca. 1740. Latere hoogtepunten zijn het Concert in D groot van Johann Stamitz, de ‘programmatische symfonie voor altviool en orkest’ Harold en Italie (1834) van Hector Berlioz en de twintigste-eeuwse soloconcerten van bijvoorbeeld William Walton, Béla Bartók en Paul Hindemith (zelf altviolist).

Andante uit het het Altvioolconcert van Telemann, 1740. 

Eerste deel uit het Altvioolconcert van Walton, 1961.