Wat is chromatiek?
chromatiek
chromatiek is het gebruik van noten die van oorsprong niet in de toonsoort van het stuk voorkomen.
Wat is chromatiek?
Van chromatiek of chromatische noten wordt gesproken wanneer een melodie of akkoord noten bevat die niet in de gebruikte toonsoort thuishoren. Chromatiek wordt gebruikt om melodieën te 'kleuren' ('chroma' is Grieks voor 'kleur'), om zo een muzikale spanning te creëren. Daarnaast maakt chromatiek het eenvoudiger om te moduleren naar andere toonsoorten.
Hoe gebruikelijk is chromatiek?
In de vroege muziekgeschiedenis was het gebruik van chromatiek enkel onder specifieke voorwaarden toegestaan. De intervallen die ontstonden door het gebruik van chromatiek werden als onrein gezien, en mochten enkel volgens vaste formules opgelost worden. Wel gebruikelijk was het om chromatisch dalende lijnen te gebruiken in de bas, vaak om een droevig effect te creëren.
'Sonata cromatica' van de (vroege) Italiaanse Barokcomponist Tarquinio Merula (1594-1665)
In de loop van de muziekgeschiedenis, met name vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw, werd chromatiek steeds gebruikelijker. De opera Tristan und Isolde van Richard Wagner maakt vrijwel uitsluitend gebruik van chromatische melodieën. De toename van chromatiek heeft uiteindelijk geleid tot de atonale muziek, waarin het systeem van toonsoorten achterwege gelaten werd.
Wat is chromatiek?
Van chromatiek of chromatische noten wordt gesproken wanneer een melodie of akkoord noten bevat die niet in de gebruikte toonsoort thuishoren. Chromatiek wordt gebruikt om melodieën te 'kleuren' ('chroma' is Grieks voor 'kleur'), om zo een muzikale spanning te creëren. Daarnaast maakt chromatiek het eenvoudiger om te moduleren naar andere toonsoorten.
Hoe gebruikelijk is chromatiek?
In de vroege muziekgeschiedenis was het gebruik van chromatiek enkel onder specifieke voorwaarden toegestaan. De intervallen die ontstonden door het gebruik van chromatiek werden als onrein gezien, en mochten enkel volgens vaste formules opgelost worden. Wel gebruikelijk was het om chromatisch dalende lijnen te gebruiken in de bas, vaak om een droevig effect te creëren.
'Sonata cromatica' van de (vroege) Italiaanse Barokcomponist Tarquinio Merula (1594-1665)
In de loop van de muziekgeschiedenis, met name vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw, werd chromatiek steeds gebruikelijker. De opera Tristan und Isolde van Richard Wagner maakt vrijwel uitsluitend gebruik van chromatische melodieën. De toename van chromatiek heeft uiteindelijk geleid tot de atonale muziek, waarin het systeem van toonsoorten achterwege gelaten werd.