Componist Renske Vrolijk: ‘Ik heb lange tijd gedacht dat ik nooit meer zou componeren’

‘Vandaag is het feest, want ik heb zojuist gehoord dat ik een uitgever heb. Van nu af aan zorgen zij voor het distribueren van partijen en regelen ze zaken als financiën en het onderhouden van contacten. Een enorme vooruitgang, die me extra tijd oplevert om te componeren. Na dertien jaar als webredacteur te hebben gewerkt voor het Concertgebouworkest, ben ik vorig jaar fulltime aan de slag gegaan als zelfstandig componist. Mijn dagindeling is niet veel veranderd, ik hou nog steeds de standaard kantoortijden aan en probeer de weekenden zoveel mogelijk vrij te houden. Ik mis mijn collega’s enorm, maar tegelijkertijd is het ook zo dat ik niemand om mij heen kan hebben wanneer ik componeer.

Na de grote bezuinigingsronde op cultuur in 2012 besloot ik de balans op te maken. Ik kreeg in die periode de kans om mijn werkzaamheden uit te breiden bij het orkest en besloot – mede door het onzekere bestaan als componist – vier dagen per week aan de slag te gaan. Dat betekende dat er weinig tijd over was om te componeren. Ik heb het erg naar mijn zin gehad en zeg altijd dat ik – na componist zijn – de één na beste baan had die er bestond. In de rol van webredacteur had ik altijd toegang tot Het Concertgebouw en heb ik zoveel prachtige muziek mogen horen.

Ik heb lange tijd gedacht dat ik nooit meer zou componeren, totdat ik in 2018 werd benaderd voor een aantal opdrachtcomposities. Niet lang daarna raakte ik met het Nederlands Kamerkoor in gesprek over het project #uncut, dat ik uiteindelijk in de tweede helft van 2020 heb gecomponeerd tijdens een sabbatical bij het ­Concertgebouworkest. Ik kan wel stellen dat dit stuk een sleutelwerk is geweest in mijn leven; het proces en de successen die het opleverde, gaven mij het inzicht en vertrouwen dat ik weer volop voor het componeren moest en wilde gaan.

Momenteel ben ik bezig met de afronding van de kindervoorstelling De neus, in opdracht van het Concertgebouworkest. Als ik een projectvoorstel indien, zorg ik dat de premisse goed is. Daar besteed ik veel tijd aan. Van daaruit wordt het project verder uitgewerkt. Ik krijg ook afwijzingen, maar dat hoort erbij. Ik wil er nog niet te veel over delen, maar ik kan al wel verklappen dat in deze voorstelling liegen juist beloond wordt, het moet vooral niet al te lief worden.’