Consuminderen

In ons kerstpakket zat dit jaar een bloc­note, een pen en een fietsbel. Nou krijg ik liever een goede fles wijn en een stevige worst, maar vooruit: ik heb van mijn ouders geleerd dat je een gegeven paard niet in de bek kijkt. En eigenlijk vind ik de collectie ook wel toepasselijk in een tijd waarin consuminderen weer een van de hoofddeugden is geworden.

De fietsbel, met het logo van het Concertgebouworkest erop, zou je kunnen zien als een aansporing om meer met de fiets naar Het Concertgebouw te komen. Het orkest heeft aangegeven zich in te willen zetten voor een beter milieu en je moet toch ergens beginnen. Met de reisbewegingen tijdens de tournees zijn we al op de goede weg: de laatste tijd verplaatsen we ons waar mogelijk met bus en trein in plaats van met het vliegtuig. Afgelopen december gingen we met de bus naar Luxemburg en van Parijs terug naar Amsterdam met de trein. Dat laatste traject ging zelfs stuk een sneller dan met het vliegtuig en je kon ook nog een beetje rondwandelen door de treincoupés. Een duidelijke win-winsituatie!

De pen en blocnote geven aanleiding tot het opschrijven van voornemens, gedachtes en observaties, al is het maar in de vorm van een boodschappenlijstje. Dat laatste kan heel nuttig zijn, bijvoorbeeld om impulsief koopgedrag tegen te gaan. Zoals ­thuiskomen met vijf kilo aardappels terwijl je de ­volgende dag met vakantie gaat. Maar ook een vermoeiende avondrepetitie kan een stuk leuker en interessanter worden wanneer je, met in het achterhoofd dat er misschien een column in zit, het hele proces, de dirigent en je lieve collega’s eens extra scherp observeert. En dan heb je een fijn opschrijfboekje bij de hand waarin je in de pauze alvast wat steekwoorden kunt noteren.

Nee hoor, bij nader inzien ben ik dik tevreden met ons kerstpresentje.