Henk Rubingh: ‘Een net geharste strijkstok klinkt altijd een beetje verkouden’

Viool

Ik speel nu zeven jaar op deze ­prachtige Guarneri del Gesù uit 1729, in bruikleen van Foundation Concertgebouworkest. Een groot voorrecht. Hij heeft een enorme diepte en focus. De klank is heel warm.

Foto’s

De foto’s van mijn drie dochters zitten al meer dan vijfentwintig jaar in mijn koffer. Hier heb je opa’s andere trots: mijn twee kleinkinderen. En mijn vrouw Marijn Mijnders, die ook in het orkest zit, met haar dochter.

Snaren

Eens in de drie à vier weken vervang ik ze. Dan is de rek er wel zo’n beetje uit. Er springt regelmatig een snaar, ook weleens tijdens een concert, ja. Mijn viool geef ik dan aan een collega achter me. Die vervangt de snaar terwijl ik als aanvoerder doorspeel op een ‘leenviool’.

Verkouden

Als je net je strijkstok hebt geharst, klinkt hij altijd een beetje verkouden. Met deze hars is dat een stuk minder. Hij is van een Australische firma die je hars op aanvraag ­samenstelt. Heel chic.

Dempers

Elke sourdine heeft zijn eigen kwaliteiten. Soms moet je heel snel wisselen tussen wel en niet met demper spelen. Een schuifsourdine werkt dan het beste.

Tipp-Ex

We spelen vaak uit kopieën waar al allerlei aantekeningen in staan. Die kun je niet even uitgummen. Tipp-Ex biedt uitkomst.

Strijkstokken

Welke stok ik kies hangt af van het repertoire. Die ene gebruik ik voor het potiger werk, de andere twee zijn wat verfijnder. Thuis heb ik er nog veel meer.