Violist Daniel Lozakovich: ‘Ik studeer niet meer dan drie tot vier uur op een dag’
door Frederike Berntsen 11 nov. 2021 11 november 2021
Hoe ziet de werkdag van een violist eruit? Eerst koffie, thee, uurtje mediteren? Daniel Lozakovich doet zijn dagelijkse routine uit de doeken.
‘Ik studeer niet meer dan drie tot vier uur op een dag. Ik wil daarin consequent zijn, ik geloof niet zozeer in een intensiteit die wordt afgemeten aan het aantal uren. Bij te veel studie zou ik mijn motivatie verliezen. Als ik echt veel nieuwe noten moet leren, dan kan het zijn dat ik iets langer doorwerk. Studeren doe ik niet alleen met mijn viool, ik breng ook veel tijd door met de partituur van het stuk waar ik mee bezig ben. Bach speel ik iedere dag, net als toonladders, daar begin ik mee. Bij Bach ontwikkel je controle, zijn Sonates en partita’s vormen de bijbel voor violisten.
‘Mijn leven als musicus verloopt heel natuurlijk – net als tandenpoetsen en douchen’
Wat ik heb bedacht dat ik wil doen op een dag, moet ook af. Een avondafspraak met vrienden laat ik alleen doorgaan als ik heb kunnen afvinken wat ik wilde. Het is me om het even waar ik studeer, thuis, onderweg, zolang ik de muziek voor me kan zetten en kan spelen. Wat dat betreft heeft een violist het met zijn handzame instrument makkelijker dan een pianist.
Mijn leven als musicus verloopt heel natuurlijk – net als tandenpoetsen en douchen, daar denk ik niet over na. Zo heb ik geen rituelen die bij het muziek maken horen. Dagelijkse workouts zijn goed voor het hoofd en geven me energie, ze zijn voor mij net zo normaal als eten en slapen. Heel soms slaap ik op de dag van een concert even van tevoren.
De grote theaterman Konstantin Stanislavski heeft het zo mooi beschreven: je moet jezelf een doel stellen, en dan dat doel leven. Ik verdiep me in de componist, in wat voor tijd het stuk geschreven is en hoe de sociale omgeving was, zodat ik mijzelf een plaats kan geven ten opzichte van de componist en de noten. Aan de hand daarvan bepaal ik karakter, tempo, de geest van het stuk zoals ik denk dat de componist het in zijn hoofd moet hebben gehad. Zodra ik het podium opstap, leef ik de muziek.’
Wie is Daniel Lozakovich?
Daniel Lozakovich werd in 2001 geboren in Stockholm; zijn vader komt uit Belarus en zijn moeder uit Kirgizië. Al op vijftienjarige leeftijd – een maand na zijn zege op de Vladimir Spivakov International Violin Competition 2016 en zijn optreden met het Mariinski Orkest onder Valery Gergiev in het slotconcert van het Moskous Paasfestival – tekende hij een exclusief contract met Deutsche Grammophon. In 2018 verscheen een Bach-cd, in 2019 het album None but the Lonely Heart (geheel gewijd aan Tsjaikovski) en in Beethovenjaar 2020 diens Vioolconcert met Valery Gergiev en de Münchner Philharmoniker.
‘Ik studeer niet meer dan drie tot vier uur op een dag. Ik wil daarin consequent zijn, ik geloof niet zozeer in een intensiteit die wordt afgemeten aan het aantal uren. Bij te veel studie zou ik mijn motivatie verliezen. Als ik echt veel nieuwe noten moet leren, dan kan het zijn dat ik iets langer doorwerk. Studeren doe ik niet alleen met mijn viool, ik breng ook veel tijd door met de partituur van het stuk waar ik mee bezig ben. Bach speel ik iedere dag, net als toonladders, daar begin ik mee. Bij Bach ontwikkel je controle, zijn Sonates en partita’s vormen de bijbel voor violisten.
‘Mijn leven als musicus verloopt heel natuurlijk – net als tandenpoetsen en douchen’
Wat ik heb bedacht dat ik wil doen op een dag, moet ook af. Een avondafspraak met vrienden laat ik alleen doorgaan als ik heb kunnen afvinken wat ik wilde. Het is me om het even waar ik studeer, thuis, onderweg, zolang ik de muziek voor me kan zetten en kan spelen. Wat dat betreft heeft een violist het met zijn handzame instrument makkelijker dan een pianist.
Mijn leven als musicus verloopt heel natuurlijk – net als tandenpoetsen en douchen, daar denk ik niet over na. Zo heb ik geen rituelen die bij het muziek maken horen. Dagelijkse workouts zijn goed voor het hoofd en geven me energie, ze zijn voor mij net zo normaal als eten en slapen. Heel soms slaap ik op de dag van een concert even van tevoren.
De grote theaterman Konstantin Stanislavski heeft het zo mooi beschreven: je moet jezelf een doel stellen, en dan dat doel leven. Ik verdiep me in de componist, in wat voor tijd het stuk geschreven is en hoe de sociale omgeving was, zodat ik mijzelf een plaats kan geven ten opzichte van de componist en de noten. Aan de hand daarvan bepaal ik karakter, tempo, de geest van het stuk zoals ik denk dat de componist het in zijn hoofd moet hebben gehad. Zodra ik het podium opstap, leef ik de muziek.’
Wie is Daniel Lozakovich?
Daniel Lozakovich werd in 2001 geboren in Stockholm; zijn vader komt uit Belarus en zijn moeder uit Kirgizië. Al op vijftienjarige leeftijd – een maand na zijn zege op de Vladimir Spivakov International Violin Competition 2016 en zijn optreden met het Mariinski Orkest onder Valery Gergiev in het slotconcert van het Moskous Paasfestival – tekende hij een exclusief contract met Deutsche Grammophon. In 2018 verscheen een Bach-cd, in 2019 het album None but the Lonely Heart (geheel gewijd aan Tsjaikovski) en in Beethovenjaar 2020 diens Vioolconcert met Valery Gergiev en de Münchner Philharmoniker.