Deadline?
door Vrouwkje Tuinman 28 dec. 2018 28 december 2018
Een vriend en ik belandden in een levendige discussie over het zo zakelijk mogelijk betitelen van muziekwerken. Bijvoorbeeld: Symfonie nr. 27. Voor ik het wist was het avond.
Vorige maand schreef ik al over het voor mij schier onmogelijke idee van ‘muziek terwijl u werkt’. Minuten nadat ik de deadline van dat stukje haalde stuurde een vriend mij wat gedachten die hij had bij Stravinsky’s A Sermon, a Narrative and a Prayer.
Met de gedachten meende ik het wel eens te zijn, maar de muziek had ik niet direct voor in mijn hoofd. Leve YouTube! Echter, nog voor het stuk afgelopen was, waren de vriend en ik beland in een levendige maildiscussie over de voor- en nadelen van het zo zakelijk mogelijk betitelen van muziekwerken. Symfonie nr. 27. Voordeel: het is voor iedereen meteen duidelijk dat er een orkest nodig is. En: de partituur is makkelijk op volgorde op te bergen en terug te vinden. Nadeel: geen enkele indicatie van waarin de symfonie verschilt van pakweg nummer 18 of 47.
De conversatie mondde uit in een wedstrijd van het opsommen van de meest concreet genaamde werken.
- Klassieke symfonie, van Prokofjev.
- Mooi liedje, van Acda en De Munnik.
- Five Pianos, van Morton Feldman, expert in het verzinnen van ultradroge titels.
- Fragment, door Iva Bittová.
Sommige van die stukken waren een stuk langer dan dat van Stravinsky, en allemaal moest ik ze beluisteren, en voor ik het wist was het avond. Allebei slaagden we er niet in om een compositie te vinden die simpelweg Compositie heet, maar het was een welbestede dag.
Zo gaat het dus als je het geluk hebt om vrienden met een zekere interesse in muziek te hebben. De een begint met een nummer, waar de ander op antwoordt met een ander lied, een sonate, een reclamejingle, een hele opera. Uiteindelijk is niet meer te achterhalen hoe je in vredesnaam bent uitgekomen bij dat mannenkoor uit Ulft dat kozakkenliederen zingt, maar je hebt wel allerlei nieuwe dingen gehoord, en platen herontdekt die al jaren de kast niet uit waren geweest.
Deadlines halen is alleen even niet gelukt.
Vorige maand schreef ik al over het voor mij schier onmogelijke idee van ‘muziek terwijl u werkt’. Minuten nadat ik de deadline van dat stukje haalde stuurde een vriend mij wat gedachten die hij had bij Stravinsky’s A Sermon, a Narrative and a Prayer.
Met de gedachten meende ik het wel eens te zijn, maar de muziek had ik niet direct voor in mijn hoofd. Leve YouTube! Echter, nog voor het stuk afgelopen was, waren de vriend en ik beland in een levendige maildiscussie over de voor- en nadelen van het zo zakelijk mogelijk betitelen van muziekwerken. Symfonie nr. 27. Voordeel: het is voor iedereen meteen duidelijk dat er een orkest nodig is. En: de partituur is makkelijk op volgorde op te bergen en terug te vinden. Nadeel: geen enkele indicatie van waarin de symfonie verschilt van pakweg nummer 18 of 47.
De conversatie mondde uit in een wedstrijd van het opsommen van de meest concreet genaamde werken.
- Klassieke symfonie, van Prokofjev.
- Mooi liedje, van Acda en De Munnik.
- Five Pianos, van Morton Feldman, expert in het verzinnen van ultradroge titels.
- Fragment, door Iva Bittová.
Sommige van die stukken waren een stuk langer dan dat van Stravinsky, en allemaal moest ik ze beluisteren, en voor ik het wist was het avond. Allebei slaagden we er niet in om een compositie te vinden die simpelweg Compositie heet, maar het was een welbestede dag.
Zo gaat het dus als je het geluk hebt om vrienden met een zekere interesse in muziek te hebben. De een begint met een nummer, waar de ander op antwoordt met een ander lied, een sonate, een reclamejingle, een hele opera. Uiteindelijk is niet meer te achterhalen hoe je in vredesnaam bent uitgekomen bij dat mannenkoor uit Ulft dat kozakkenliederen zingt, maar je hebt wel allerlei nieuwe dingen gehoord, en platen herontdekt die al jaren de kast niet uit waren geweest.
Deadlines halen is alleen even niet gelukt.
Vrouwkje Tuinman (1974) publiceerde vijf dichtbundels en vier romans. Ze studeerde Algemene Letteren en Muziekwetenschap. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. Na Afscheidstournee werkt ze nu aan diverse nieuwe boeken.
Vrouwkje Tuinman (1974) publiceerde vijf dichtbundels en vier romans. Ze studeerde Algemene Letteren en Muziekwetenschap. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. Na Afscheidstournee werkt ze nu aan diverse nieuwe boeken.