Dirigent Jakub Hrůša: ‘Voor een première probeer ik altijd even te slapen’

‘Vanavond dirigeer ik de ­première van de opera Jenůfa bij de Royal Opera Covent Garden, waar ik na de zomer begin als chef-dirigent. Voorafgaand aan premières doe ik altijd een poging even te slapen, al is het vaak meer doezelen. Dat is eigenlijk alles wat betreft rituelen voor een concert, behalve dat ik mezelf soms moet toespreken vooral te genieten van de muziek, ook wanneer het geen perfecte uitvoering is. Bij een lange reeks operavoorstellingen weet je nooit wat er gaat gebeuren. Soms is de laatste voorstelling beter dan de première, of andersom. Ik probeer te genieten van wat er die avond ontstaat, al lukt dat niet altijd, daar ben ik toch te veel een perfectionist voor.

Het leven in Engeland bevalt goed. Ik woon inmiddels negen jaar in Londen met mijn vrouw en twee kinderen. Mijn aanstelling bij het operahuis betekent dat ik meer tijd met mijn gezin kan doorbrengen. Met lange repetitiedagen ben ik alsnog veel van huis, maar ik zie ze toch, al is het soms alleen bij het ontbijt. Ik ben straks gemiddeld zes maanden per jaar in Londen voor opera­producties. Ik reis hier altijd met het openbaar vervoer, dat vind ik heel ontspannend. Het herinnert me er steeds weer aan hoe prettig het is om in een stad te wonen waar zoveel culturen samenkomen. Er wordt nog weleens geklaagd over het eten in ­Engeland, maar je eet hier de beste curry’s en pub food.

‘Met een schema als het mijne vergeet je wel eens waar je bent’

Ik beschouw Londen, Bamberg en Praag als mijn thuis. In Bamberg ben ik sinds 2016 chef-dirigent van de Bamberger Symphoniker en ik heb daar een appartement waar ik me kan terugtrekken. Daarnaast ben ik vaste gastdirigent bij het Tsjechisch Filharmonisch Orkest, waardoor ik regelmatig terugkeer naar mijn geboorteland. Genieten!

Amsterdam is ook een stad waar ik zou kunnen wonen. Met een schema als het mijne vergeet je wel eens waar je bent en beschouw je soms dingen als vanzelfsprekend. Dat gebeurt me nooit in Het Concert­gebouw. Die zaal is magisch, niet alleen door de beroemde trappen, maar door de sfeer die ze uitademt. Ik heb een fijne band met het Concertgebouworkest en kom hier graag, al laat mijn agenda dat helaas niet altijd toe.’