1

Ludwig van Beethoven – Vierde en Zevende symfonie, onder leiding van Carlos Kleiber
‘Het is een beetje ‘opa vertelt weer over vroeger’, maar deze uitvoeringen waren echt duizelingwekkend. Carlos Kleiber vertegenwoordigt, wat mij betreft, de absolute top van dirigeren: niet de maat slaan, maar de muziek schilderen, de noten laten spreken en zingen. Er helemaal in opgaan en alle musici meenemen. Subliem.’

2

Samuel Barber – Adagio, door het Alma Quartet
‘In de leegte van de coronatijd was de zaal leger dan ooit. En dan zitten daar heel eenzaam de prachtige spelers van het Alma Quartet in die grote lege zaal en spelen het Adagio van Barber. Zo mooi, verdrietig, smekend en troostrijk.’

3 

Johann Sebastian Bach – Weihnachtsoratorium, BWV 248
‘De eerste keer dat ik moderne muziek hoorde – en dan bedoel ik muziek die me echt raakt – was bij het begin van Bachs Weihnachtsoratorium door Nikolaus Harnoncourt. Hier werden geen noten gespeeld, maar echt gejauchzet en gefrohlocket. Het was toen bijna revolutionair om zo fris te spelen, en ik vond het een openbaring. Ik ben bijna geneigd me aan te sluiten bij musici die zeggen dat Harnoncourt de enige echte dirigent is geweest, omdat het orkest met hem, en na hem, expressiever, retorischer en mooier is gaan spelen. We hebben veel van hem geleerd.’

4

Gustav Mahler – Eerste symfonie, herdenkingsconcert Bernard Haitink
‘Omdat de muziek van Mahler nooit gewoon kan worden, deze zeer recente uitvoering met Iván Fischer. Hij laat de symfonie klinken alsof de inkt net droog is. Dit concert was een eerbetoon aan Bernard Haitink, met wie we ons Mahler-bloed delen. Er is nog een reden dat ik voor deze uitvoering kies: vaak vind ik het mooiste programma of muziekstuk precies de muziek die we die week spelen.’

Ga naar de website van het Concertgebouworkest voor de opname

5

Claudio Monteverdi – ‘Toccata’ uit L’Orfeo
‘L’Arpeggiata is een ensemble dat oudere muziek heel mooi actueel maakt; onder hun handen klinkt het fris, swingend of juist intens droevig. Mijn favoriet is de inleidende Toccata van Monteverdi’s L’Orfeo. Het verhaal is een ode aan de liefde, maar nog meer aan de muziek: alleen de muziek van Orfeus kan de goden overreden een levende in het dodenrijk toe te laten. Het loopt helaas niet helemaal goed af. Ook prachtig is de cd Via Crucis en het lied Dicitencello vuje!’