Componist Thomas Larcher: ‘De piano gebruik ik zelden’
door Frederike Berntsen 13 aug. 2021 13 augustus 2021
Hoe ziet de werkdag van een componist eruit? Eerst koffie, thee, uurtje mediteren? Thomas Larcher doet zijn dagelijkse routine uit de doeken.
‘Ik componeer veel in mijn hoofd. De piano gebruik ik zelden, soms om iets te checken. Omdat ik ook pianist ben, ken ik het instrument en zijn klanken goed. Ik wil niet beïnvloed worden door bekend materiaal. Ik ben nieuwsgierig naar het onbekende, dan klop ik op de klankkast van een viool of tik ik tegen de kam. Van daaruit komen gedachten over vorm en harmonie, over boventonen en timbres.
Het leven van een componist is niet zo romantisch als je misschien denkt. Ik ben een eenmanszaak. Alleen maar componeren op een dag gaat nooit. Ik bel met zalen, uitvoerders, beantwoord mails of er moet iets geregeld worden in huis. Dagelijks sport ik zo’n twee uur. Als ik een ontspannen rondje hardloop komen gedachten en ideeën vanzelf. Dat bewegen is noodzakelijk, voor ik het weet zit ik een hele dag stil.
Mijn dagen begin ik laat, rond tien uur ga ik aan het werk. Ingevingen krijg ik vaak ’s avonds en ’s nachts, het is noodzakelijk die dan direct nauwkeurig te noteren omdat de volgende dag alles is vervaagd.
‘Van de gumresten kneed ik balletjes, ik verzamel er honderden per dag.’
Ik componeer met potlood op papier en gum veel uit. Van de gumresten kneed ik balletjes, ik verzamel er honderden per dag. Door met de hand te schrijven orden ik mijn gedachten, het is een soort close reading. Componeren betekent voor mij: geduld hebben. Niet als de deadline nadert iets opschrijven om maar wat te hebben, maar erop vertrouwen dat je wat je hebt op de juiste manier kunt uitwerken.
Als ik me te zeer concentreer op mijn werk, lukt het niet. Ik moet de teugels een beetje laten vieren. In de trein, op het vliegveld en zelfs in restaurants zijn vele stukken ontstaan.
Ik heb een koptelefoon die omgevingsgeluid reduceert. Als ik die opzet, hoor ik van het apparaat zelf een kleine ruis. Met die ruis als achtergrondgeluid kom ik in een heel andere ruimte en kan ik me focussen.’
Wie is Thomas Larcher?
De Oostenrijkse componist/pianist Thomas Larcher is thuis in de bergen van zijn geboortestreek Südtirol. Op uitnodiging van Het Concertgebouw zou hij in voorjaar 2020 een paar maanden in Amsterdam verblijven om zich door de stad te laten inspireren voor de opdrachtcompositie die onderdeel was van zijn residency 2019/20 – een positie die mogelijk wordt gemaakt door een speciaal hiervoor ingesteld Fonds op Naam binnen Het Concertgebouw Fonds. Corona brak Larchers residency voortijdig af, maar de NTR ZaterdagMatinee houdt op 25 september alsnog zijn Derde symfonie ‘A Line Above the Sky’ ten doop. Het Kleine Zaal-programma van 2 april 2020 met onder meer de wereldpremière van Larchers The Living Mountain is doorgeschoven naar 17 oktober aanstaande.
‘Ik componeer veel in mijn hoofd. De piano gebruik ik zelden, soms om iets te checken. Omdat ik ook pianist ben, ken ik het instrument en zijn klanken goed. Ik wil niet beïnvloed worden door bekend materiaal. Ik ben nieuwsgierig naar het onbekende, dan klop ik op de klankkast van een viool of tik ik tegen de kam. Van daaruit komen gedachten over vorm en harmonie, over boventonen en timbres.
Het leven van een componist is niet zo romantisch als je misschien denkt. Ik ben een eenmanszaak. Alleen maar componeren op een dag gaat nooit. Ik bel met zalen, uitvoerders, beantwoord mails of er moet iets geregeld worden in huis. Dagelijks sport ik zo’n twee uur. Als ik een ontspannen rondje hardloop komen gedachten en ideeën vanzelf. Dat bewegen is noodzakelijk, voor ik het weet zit ik een hele dag stil.
Mijn dagen begin ik laat, rond tien uur ga ik aan het werk. Ingevingen krijg ik vaak ’s avonds en ’s nachts, het is noodzakelijk die dan direct nauwkeurig te noteren omdat de volgende dag alles is vervaagd.
‘Van de gumresten kneed ik balletjes, ik verzamel er honderden per dag.’
Ik componeer met potlood op papier en gum veel uit. Van de gumresten kneed ik balletjes, ik verzamel er honderden per dag. Door met de hand te schrijven orden ik mijn gedachten, het is een soort close reading. Componeren betekent voor mij: geduld hebben. Niet als de deadline nadert iets opschrijven om maar wat te hebben, maar erop vertrouwen dat je wat je hebt op de juiste manier kunt uitwerken.
Als ik me te zeer concentreer op mijn werk, lukt het niet. Ik moet de teugels een beetje laten vieren. In de trein, op het vliegveld en zelfs in restaurants zijn vele stukken ontstaan.
Ik heb een koptelefoon die omgevingsgeluid reduceert. Als ik die opzet, hoor ik van het apparaat zelf een kleine ruis. Met die ruis als achtergrondgeluid kom ik in een heel andere ruimte en kan ik me focussen.’
Wie is Thomas Larcher?
De Oostenrijkse componist/pianist Thomas Larcher is thuis in de bergen van zijn geboortestreek Südtirol. Op uitnodiging van Het Concertgebouw zou hij in voorjaar 2020 een paar maanden in Amsterdam verblijven om zich door de stad te laten inspireren voor de opdrachtcompositie die onderdeel was van zijn residency 2019/20 – een positie die mogelijk wordt gemaakt door een speciaal hiervoor ingesteld Fonds op Naam binnen Het Concertgebouw Fonds. Corona brak Larchers residency voortijdig af, maar de NTR ZaterdagMatinee houdt op 25 september alsnog zijn Derde symfonie ‘A Line Above the Sky’ ten doop. Het Kleine Zaal-programma van 2 april 2020 met onder meer de wereldpremière van Larchers The Living Mountain is doorgeschoven naar 17 oktober aanstaande.