Wie is Henry Purcell?
Henry Purcell
componist
Henry Purcell is een Engelse componist uit de Barokperiode. Purcell schreef in zijn korte leven veel en diverse muziek, maar is tegenwoordig vooral bekend om zijn opera Dido and Aeneas.
Jonge jaren
Henry Purcell werd rond 1659 geboren in Westminster, Londen. Zijn vader (Henry Purcell senior) en zijn oom (Thomas Purcell) komen voor in de registers van de Chapel Royal, een organisatie die de muziek verzorgde koninklijke liturgische aangelegenheden. Mogelijk waren de twee, afkomstig uit een familie van houthakkers, als kind min of meer ‘gekidnapt’ om als koorknaapjes in de hofkapel te gaan dienen. Later bekleedden ze de positie van Gentleman of His Majesty's Chapel.
Henry Purcell senior stierf toen zijn zoon slechts vijf jaar oud was. De opvoeding van de kleine Henry, en die van zijn broers Daniël (ook componist) en Edward, kwam daardoor deels in handen van oom Thomas Purcell. Van moeder Elizabeth Purcell is weinig meer bekend dan haar voornaam en haar sterfdatum: 1699.
Purcell werd, in de voetsporen van zijn vader en oom, koorknaapje bij de Chapel Royal, onder leiding van ‘Master of the Children’ Captain Henry Cooke. Na zijn stembreuk in 1673, werd hij leerling van John Hingston, die de toets- en blaasinstrumenten van de koning onderhield.
Henry Purcell groeide op in een kleine enclave van hofmusici, waardoor zijn muzikale talent zich razendsnel moet hebben ontwikkeld. Op zijn negende schijnt hij zijn eerste lied te hebben gecomponeerd. Het eerste werk waarvan de datum zeker is, is een verjaardagslied voor de koning (1670).
Leven aan het hof
Purcell zou zijn hele leven aan het Engelse hof werken. Hij werkte onder de heerschappij van maar liefst vier vorsten: koning Karel II, koning Jacobus II, koningin Maria II en haar echtgenoot koning Willem III.
De componist was een heus manusje-van-alles. Tussen 1674 en 1678 stemde hij het orgel van Westminster Abbey, waarna hij er vaste organist werd. In 1677 volgde hij Matthew Locke op als componist voor het strijkorkest van Karel II.
In 1682 werd Purcell één van de drie organisten van de Royal Chapel. Ten slotte volgde hij zijn leermeester John Hingston op als toets- en blaasinstrumentenonderhouder, toen deze in 1683 was komen te overlijden.
-
Henry Purcell
Door John Closterman, ca. 1695
Henry Purcell
Door John Closterman, ca. 1695
-
Henry Purcell
Door John Closterman, ca. 1695
Henry Purcell
Door John Closterman, ca. 1695
Muziek
Purcell’s bekendste werk is Dido and Aeneas. Deze opera componeerde hij in 1689, hetzelfde jaar dat Willem III en Maria II werden gekroond.
Dido and Aeneas is een goed voorbeeld van Purcell’s hybride, ‘internationale’ stijl. De ouverture en de dansritmes in de koorstukken doen denken aan het werk van de Fransman Jean-Baptiste Lully. De aanwezigheid van recitatieven en aria’s duidt op Italiaanse invloeden. De bekendste aria, ‘When I am laid in earth’, is gemodelleerd naar een Italiaanse klaagzang (een lamento) met een herhalende, dalende baslijn.
Purcell’s grootste talent lag in het componeren voor zangers. Naast Dido and Aeneas is dit goed te horen in semi-opera’s als The fairy queen en in de talloze liederen die hij schreef.
Dood en nagedachtenis
Purcell stierf op 21 november 1695 na een onduidelijk ziekte. Er zijn geruchten dat hij verkouden werd nadat zijn vrouw hem had buitengesloten, maar dit is nooit bewezen.
Purcell was zeer populair tijdens en vlak na zijn leven. In sommige oude teksten word hij vergeleken met de Griekse mythologische figuur Orpheus. In een korte biografie uit 1825 vergelijkt auteur John Rowe Parker de componist met onder andere William Shakespeare en Isaac Newton als onderwerp van de hoogste ‘Engelse trots’ in hun werkveld.
Parker schrijft echter ook bedroefd over een afname in interesse. Purcell is inderdaad niet meer zo populair en bekend als in de zeventiende eeuw. Toch komt zijn werk nog regelmatig terug: zo baseerde Benjamin Britten zijn The young person’s guide to the orchestra op het thema van het rondeau uit Purcell’s suite Abdelazar en heeft Wendy Carlos zijn Music for the funeral of Queen Mary gebruikt voor de soundtrack van A Clockwork Orange.
Muziek
Purcell’s bekendste werk is Dido and Aeneas. Deze opera componeerde hij in 1689, hetzelfde jaar dat Willem III en Maria II werden gekroond.
Dido and Aeneas is een goed voorbeeld van Purcell’s hybride, ‘internationale’ stijl. De ouverture en de dansritmes in de koorstukken doen denken aan het werk van de Fransman Jean-Baptiste Lully. De aanwezigheid van recitatieven en aria’s duidt op Italiaanse invloeden. De bekendste aria, ‘When I am laid in earth’, is gemodelleerd naar een Italiaanse klaagzang (een lamento) met een herhalende, dalende baslijn.
Purcell’s grootste talent lag in het componeren voor zangers. Naast Dido and Aeneas is dit goed te horen in semi-opera’s als The fairy queen en in de talloze liederen die hij schreef.
Dood en nagedachtenis
Purcell stierf op 21 november 1695 na een onduidelijk ziekte. Er zijn geruchten dat hij verkouden werd nadat zijn vrouw hem had buitengesloten, maar dit is nooit bewezen.
Purcell was zeer populair tijdens en vlak na zijn leven. In sommige oude teksten word hij vergeleken met de Griekse mythologische figuur Orpheus. In een korte biografie uit 1825 vergelijkt auteur John Rowe Parker de componist met onder andere William Shakespeare en Isaac Newton als onderwerp van de hoogste ‘Engelse trots’ in hun werkveld.
Parker schrijft echter ook bedroefd over een afname in interesse. Purcell is inderdaad niet meer zo populair en bekend als in de zeventiende eeuw. Toch komt zijn werk nog regelmatig terug: zo baseerde Benjamin Britten zijn The young person’s guide to the orchestra op het thema van het rondeau uit Purcell’s suite Abdelazar en heeft Wendy Carlos zijn Music for the funeral of Queen Mary gebruikt voor de soundtrack van A Clockwork Orange.
Bijgewerkt op maandag 02 september 2019