Nog geen account of wachtwoord vergeten? Klik hier
luisterkunstenaars

Hoe luistert een pop- en jazzprogrammeur?

door Rahul Gandolahage
11 feb. 2022 11 februari 2022

In de rubriek Luisterkunstenaars spreekt Preludium mensen die in hun dagelijks leven op een bijzondere manier hun oren gebruiken. Deze maand Concertgebouwprogrammeur Edwin van Andel.

  • Edwin van Andel

    foto: Marchje Andringa

    Edwin van Andel

    foto: Marchje Andringa

  • Edwin van Andel

    foto: Marchje Andringa

    Edwin van Andel

    foto: Marchje Andringa

Wat betekent luisteren voor jou?

‘Luisteren is de ingang naar muziek, en muziek is de ingang naar mijn werk, leven en passie. Luisteren is de kern van de zaak. Ik zit veel op Spotify, om te luisteren naar tips die ik van bekenden krijg of vind op een van de belangrijke muziekwebsites.

Vroeger ging ik natuurlijk elke week naar de platenwinkel om alle nieuwe albums te beluisteren. Dat is niet meer, hoewel ik van elk album dat ik tof vind nog steeds de plaat koop. Hoeveel platen ik inmiddels heb? Zo’n zesduizend. Platen klinken mooi, ze zijn mooier om in de hand te hebben, en ik kan er als dj creatiever mee zijn. Je kunt nog op het oog mixen, want je kunt zien waar rustige passages beginnen. Cd’s, ach, dat zijn bierviltjes waar muziek uit komt.

Dat muziek zoeken werkt heel kruislings; als ik zoek naar een goede band voor in Het Concertgebouw, kan ik zomaar iets vinden voor mijn eigen dj-setje van aanstaande zaterdag.’

Luister je anders dan anderen?

‘Binnen Het Concertgebouw luister ik zeker anders dan de meeste van mijn collega’s. Ik heb niet zoveel met klassieke muziek. Ik mis dan tóch een drummer.

Een van mijn taken is het Concertgebouwpubliek jonger en diverser krijgen. Ik denk dat ik inmiddels goed aanvoel welke concerten dat kunnen bereiken. Maar, ik moet wel goed nadenken over wat wel en niet in Het Concertgebouw past. Je kunt niet elke scheurende rockband programmeren; daar moet je staand naar kunnen luisteren met een biertje in de hand. Bovendien blijft kwaliteit voorop staan; het moet muzikaal echt goed zijn. En het moet passen in de ambiance van het gebouw. Dat is nog een heel gepuzzel.

Afgelopen zomer was ik bijvoorbeeld heel blij met de Amsterdamse band Altın Gün. Die paste perfect in de Grote Zaal.’

Wat hoor je graag?

‘Ik hoor gewoon graag veel muziek. Als ik werk, in de auto zit, als ik wandel, eigenlijk luister ik altijd muziek. Een stapel cd’s in de auto gaat een paar maanden mee. Daar zitten nieuwe dingen tussen, maar ook albums die al jaren bij mijn favorieten horen. Nee, stil is het bijna nooit. De hele dag is één grote muziekshuffle.

In mijn werk als programmeur word ik natuurlijk het gelukkigst van een concert waar mensen met hoge verwachtingen binnenkomen en voldaan en gelukkig weggaan. Die sfeer proeven, die reacties zien, dat is geweldig.’

Wat wil je liever niet horen?

‘Bouwgeluiden! Drilboren, hamers, gezaag!
Muziek die ik liever niet hoor, nee die is er niet veel. Of ik het nou mooi vind of niet, ik neem het voor wat het is. De tribute voor André Hazes, bijvoorbeeld, dat was niet mijn lievelingsconcert, maar daar kwam wel veel nieuw en enthousiast publiek op af. Klassieke muziek trekt me dus minder, maar de ode aan de Curaçaose ­pianist en componist Wim Statius Muller roerde me omdat de Antilliaanse gemeenschap zo trots was dat hún muziek in Het Concertgebouw klonk. Op die manier kan muziek ook mooi zijn.’

Wat is het mooiste dat je ooit gehoord hebt?

‘Dan denk ik toch terug aan mijn tienertijd. Aan de platen die nieuwe werelden en subculturen voor me openden. Dat je iets kan horen waardoor je in een ander leven terechtkomt. Ik zat zelf het meest in punkrock en ska, en toen ontdekte ik ineens Joy Division, om maar een van de vele voorbeelden te noemen. Ik hoorde geluiden en voelde emoties die ik nog niet kende.’

Wat zou je mensen ooit nog willen laten horen?

‘Ik denk dat mensen zelf heel goed kunnen beoordelen wat ze moeten horen. Ik kan ze als programmeur en dj natuurlijk verleiden, want ik denk dat ik soms dingen ontdek die anderen ook graag zouden horen. Ik wil graag een inspirator zijn, mensen iets aanreiken. Maar uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf kiezen.

Als programmeur heb ik een enorme wensenlijst. Vooruit, laat ik zeggen: Tom Waits. Die past denk ik heel goed in Het Concertgebouw.’

Wie is Edwin van Andel?
In Het Concertgebouw klinkt zeker niet alleen maar klassieke muziek. Sinds 2018 is Edwin van Andel degene die de Eigen Programmering voorziet van pop en jazz uit alle delen van de wereld. Eerder was hij programmeur bij onder meer de Amsterdamse clubs Melkweg en Sugar Factory en het muziekdocumentairefestival In-Edit. Daarnaast treedt hij al zo’n dertig jaar op als dj, de laatste tien jaar onder de naam Ed Rock.

Wat betekent luisteren voor jou?

‘Luisteren is de ingang naar muziek, en muziek is de ingang naar mijn werk, leven en passie. Luisteren is de kern van de zaak. Ik zit veel op Spotify, om te luisteren naar tips die ik van bekenden krijg of vind op een van de belangrijke muziekwebsites.

Vroeger ging ik natuurlijk elke week naar de platenwinkel om alle nieuwe albums te beluisteren. Dat is niet meer, hoewel ik van elk album dat ik tof vind nog steeds de plaat koop. Hoeveel platen ik inmiddels heb? Zo’n zesduizend. Platen klinken mooi, ze zijn mooier om in de hand te hebben, en ik kan er als dj creatiever mee zijn. Je kunt nog op het oog mixen, want je kunt zien waar rustige passages beginnen. Cd’s, ach, dat zijn bierviltjes waar muziek uit komt.

Dat muziek zoeken werkt heel kruislings; als ik zoek naar een goede band voor in Het Concertgebouw, kan ik zomaar iets vinden voor mijn eigen dj-setje van aanstaande zaterdag.’

Luister je anders dan anderen?

‘Binnen Het Concertgebouw luister ik zeker anders dan de meeste van mijn collega’s. Ik heb niet zoveel met klassieke muziek. Ik mis dan tóch een drummer.

Een van mijn taken is het Concertgebouwpubliek jonger en diverser krijgen. Ik denk dat ik inmiddels goed aanvoel welke concerten dat kunnen bereiken. Maar, ik moet wel goed nadenken over wat wel en niet in Het Concertgebouw past. Je kunt niet elke scheurende rockband programmeren; daar moet je staand naar kunnen luisteren met een biertje in de hand. Bovendien blijft kwaliteit voorop staan; het moet muzikaal echt goed zijn. En het moet passen in de ambiance van het gebouw. Dat is nog een heel gepuzzel.

Afgelopen zomer was ik bijvoorbeeld heel blij met de Amsterdamse band Altın Gün. Die paste perfect in de Grote Zaal.’

Wat hoor je graag?

‘Ik hoor gewoon graag veel muziek. Als ik werk, in de auto zit, als ik wandel, eigenlijk luister ik altijd muziek. Een stapel cd’s in de auto gaat een paar maanden mee. Daar zitten nieuwe dingen tussen, maar ook albums die al jaren bij mijn favorieten horen. Nee, stil is het bijna nooit. De hele dag is één grote muziekshuffle.

In mijn werk als programmeur word ik natuurlijk het gelukkigst van een concert waar mensen met hoge verwachtingen binnenkomen en voldaan en gelukkig weggaan. Die sfeer proeven, die reacties zien, dat is geweldig.’

Wat wil je liever niet horen?

‘Bouwgeluiden! Drilboren, hamers, gezaag!
Muziek die ik liever niet hoor, nee die is er niet veel. Of ik het nou mooi vind of niet, ik neem het voor wat het is. De tribute voor André Hazes, bijvoorbeeld, dat was niet mijn lievelingsconcert, maar daar kwam wel veel nieuw en enthousiast publiek op af. Klassieke muziek trekt me dus minder, maar de ode aan de Curaçaose ­pianist en componist Wim Statius Muller roerde me omdat de Antilliaanse gemeenschap zo trots was dat hún muziek in Het Concertgebouw klonk. Op die manier kan muziek ook mooi zijn.’

Wat is het mooiste dat je ooit gehoord hebt?

‘Dan denk ik toch terug aan mijn tienertijd. Aan de platen die nieuwe werelden en subculturen voor me openden. Dat je iets kan horen waardoor je in een ander leven terechtkomt. Ik zat zelf het meest in punkrock en ska, en toen ontdekte ik ineens Joy Division, om maar een van de vele voorbeelden te noemen. Ik hoorde geluiden en voelde emoties die ik nog niet kende.’

Wat zou je mensen ooit nog willen laten horen?

‘Ik denk dat mensen zelf heel goed kunnen beoordelen wat ze moeten horen. Ik kan ze als programmeur en dj natuurlijk verleiden, want ik denk dat ik soms dingen ontdek die anderen ook graag zouden horen. Ik wil graag een inspirator zijn, mensen iets aanreiken. Maar uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf kiezen.

Als programmeur heb ik een enorme wensenlijst. Vooruit, laat ik zeggen: Tom Waits. Die past denk ik heel goed in Het Concertgebouw.’

Wie is Edwin van Andel?
In Het Concertgebouw klinkt zeker niet alleen maar klassieke muziek. Sinds 2018 is Edwin van Andel degene die de Eigen Programmering voorziet van pop en jazz uit alle delen van de wereld. Eerder was hij programmeur bij onder meer de Amsterdamse clubs Melkweg en Sugar Factory en het muziekdocumentairefestival In-Edit. Daarnaast treedt hij al zo’n dertig jaar op als dj, de laatste tien jaar onder de naam Ed Rock.

Dit artikel wordt u gratis aangeboden door Preludium. Meer lezen? Abonneer dan nu.