Wat is minimalisme?
minimalisme
Minimalisme is een muziekstroming waarin, door middel van herhaling, met extreem weinig muzikaal materiaal wordt gecomponeerd
Wat is minimalisme?
In muziek is minimalisme een stroming waarin componisten met extreem weinig muzikaal materiaal toch een heel stuk kunnen neerzetten door dit materiaal telkens te herhalen en hier minimaal op te varieren. De bekendste componisten zijn Philip Glass en Steve Reich.
Hoe is minimalistische muziek onstaan?
Zowel in de beeldende kunst als in de muziek kwam in de Verenigde Staten van de jaren zestig een stroming op die minimalisme genoemd wordt, maar beide zijn hooguit zijdelings aan elkaar verwant.
Beeldend kunstenaars, vooral in New York, gingen – in navolging van bijvoorbeeld Piet Mondriaan, Yves Klein en Barnett Newman – gebruikmaken van eenvoudige geometrische vormen.
Beeldend kunstenaars gingen – in navolging van bijvoorbeeld Piet Mondriaan en Barnett Newman – gebruikmaken van eenvoudige geometrische vormen. In 1959 baseerde Frank Stella de strepen van zijn ‘black paintings’ op patronen in het canvas: een objectief gegeven. De nadruk op koele onpersoonlijkheid was een reactie op het woeste abstract-expressionisme. Het leidde tot de monumentale ‘minimal art’ van Donald Judd, Sol LeWitt en Carl Andre.
Minimalistische muziek had gelijksoortige drijfveren, maar heel andere invloeden, waaronder traditionele muziek uit India en Afrika en de experimentele compositiemethoden van John Cage. Met het pianowerk Vexations (ca. 1894), waarvan een fragment volgens de partituur 840 keer herhaald moet worden, toonde de Fransman Erik Satie zich een heel vroege voorloper.
Vooral Glass en Reich pasten in hun vroege werk mechanisch verlopende processen (zoals rekenkundige reeksen) toe met hypnotiserende geleidelijke transformaties als resultaat. Zoals Reich schreef in 1968: "I want to be able to hear the process happening throughout the sounding music".
Hoe is minimalisme verder ontwikkeld?
Reich, Glass en co. hielden zich in de jaren zestig strict aan de zelfopgelegde regels van het proces. Bijna alle minimalisten zouden echter al gauw de objectivering laten varen en herhaling alleen nog als stijlmiddel toepassen, hetgeen de weg vrij maakte voor componisten als Louis Andriessen, John Adams, Michael Nyman en de populaire ‘spirituelen’ Arvo Pärt, John Tavener en Henryk Górecki.
Een interessante outsider was de Nederlander Simeon ten Holt, wiens Canto ostinato uitgroeide tot een modern-klassieke hit in eigen land.
Wat is minimalisme?
In muziek is minimalisme een stroming waarin componisten met extreem weinig muzikaal materiaal toch een heel stuk kunnen neerzetten door dit materiaal telkens te herhalen en hier minimaal op te varieren. De bekendste componisten zijn Philip Glass en Steve Reich.
Hoe is minimalistische muziek onstaan?
Zowel in de beeldende kunst als in de muziek kwam in de Verenigde Staten van de jaren zestig een stroming op die minimalisme genoemd wordt, maar beide zijn hooguit zijdelings aan elkaar verwant.
Beeldend kunstenaars, vooral in New York, gingen – in navolging van bijvoorbeeld Piet Mondriaan, Yves Klein en Barnett Newman – gebruikmaken van eenvoudige geometrische vormen.
Beeldend kunstenaars gingen – in navolging van bijvoorbeeld Piet Mondriaan en Barnett Newman – gebruikmaken van eenvoudige geometrische vormen. In 1959 baseerde Frank Stella de strepen van zijn ‘black paintings’ op patronen in het canvas: een objectief gegeven. De nadruk op koele onpersoonlijkheid was een reactie op het woeste abstract-expressionisme. Het leidde tot de monumentale ‘minimal art’ van Donald Judd, Sol LeWitt en Carl Andre.
Minimalistische muziek had gelijksoortige drijfveren, maar heel andere invloeden, waaronder traditionele muziek uit India en Afrika en de experimentele compositiemethoden van John Cage. Met het pianowerk Vexations (ca. 1894), waarvan een fragment volgens de partituur 840 keer herhaald moet worden, toonde de Fransman Erik Satie zich een heel vroege voorloper.
Vooral Glass en Reich pasten in hun vroege werk mechanisch verlopende processen (zoals rekenkundige reeksen) toe met hypnotiserende geleidelijke transformaties als resultaat. Zoals Reich schreef in 1968: "I want to be able to hear the process happening throughout the sounding music".
Hoe is minimalisme verder ontwikkeld?
Reich, Glass en co. hielden zich in de jaren zestig strict aan de zelfopgelegde regels van het proces. Bijna alle minimalisten zouden echter al gauw de objectivering laten varen en herhaling alleen nog als stijlmiddel toepassen, hetgeen de weg vrij maakte voor componisten als Louis Andriessen, John Adams, Michael Nyman en de populaire ‘spirituelen’ Arvo Pärt, John Tavener en Henryk Górecki.
Een interessante outsider was de Nederlander Simeon ten Holt, wiens Canto ostinato uitgroeide tot een modern-klassieke hit in eigen land.