Wie is Philip Glass?
Philip Glass
componist
Philip Glass is een hedendaagse Amerikaanse componist. Hij behoort tot de pioniers van het minimalisme.
Jonge jaren
Philip Glass is geboren op 31 januari 1937 te Baltimore. Zijn vader had een platenzaak. Glass groeide op met de muziek van zijn vader, waaronder moderne componisten als Igor Stravinsky en Dmitri Sjostakovitsj. Hij leerde ook de fluit spelen.
Op 15-jarige leeftijd begon Glass een studie wiskunde en filosofie aan de Universiteit van Chicago, die hij in 1956 afrondde. Vanaf 1962 begon Glass een muziekstudie aan Juilliard in New York, waarna hij naar Parijs trok om te studeren onder Nadia Boulanger.
Minimalisme
In New York studeerde Philip Glass samen met Steve Reich. De twee componisten zouden later, samen met LaMonte Young en Terry Riley, gezien worden als de initiators van het minimalisme (overigens een genrebenaming waar geen van de componisten achter schijnt te staan).
Glass was in den beginne misschien wel het minimaalst van de minimalisten. In Parijs maakte hij kennis met de Indiase sitarspeler Ravi Shankar, vooral bekend van zijn muzieklessen aan de Beatles. Shankar’s kijk op muziek zorgde ervoor dat Glass gedurende enige tijd melodie en harmonie volledig links liet liggen.
-
Philip Glass
Philip Glass
-
Philip Glass (l) en Steve Reich
Philip Glass (l) en Steve Reich
-
Philip Glass
Philip Glass
-
Philip Glass (l) en Steve Reich
Philip Glass (l) en Steve Reich
Zijn muziek uit deze begintijd, vanaf mid-jaren 1960, is mechanisch: snel op elkaar volgende noten, in eenzelfde ritme, met enkel parallelle intervallen van prime of octaaf – en natuurlijk met veel herhaling.
Pas met Music in fifths (1969) week Glass enigszins van dit model af, door parallelle kwinten te gebruiken.
Baantjes
Glass kon lang niet genoeg geld verdienen met zijn radicale muziek. Hij had een rits baantjes als taxichauffeur en loodgieter. Hiernaast had hij een verhuisbedrijf met zijn neef.
Na een commissie van de Nederlandse Opera en een beurs van de Rockefeller Foundation in 1978 kon Glass zijn buitenmuzikale werk voorgoed staken.
Postminimalistisch werk
Na Music in fifths begint Glass geleidelijk van zijn model af te wijken. In Music in twelve parts (1972-74) laat hij de noten vaak lang klinken. In combinatie met de tonale melodieën vormt dit een simpele akkoordopvolging.
Deze nieuwe kijk op harmonie gaf Glass toe in de titel van het werk Another look at harmony (1975). Hij is deze harmonische taal blijven gebruiken, onder andere in ‘hits’ als Glassworks (1982) en Metamorphosis (1988).
Sinds de jaren 1970 is Glass vooral operacomponist. Dit begon met Einstein on the Beach (1975-76), geschreven voor zijn eigen Philip Glass Ensemble. Met Satyagraha (1978-79), een commissie van de Nederlandse Opera, werd Glass bekend bij het grote publiek.
Glass heeft ook muziek gecomponeerd voor films, zoals The Hours (2002) en The Illusionist (2006).
Zijn muziek uit deze begintijd, vanaf mid-jaren 1960, is mechanisch: snel op elkaar volgende noten, in eenzelfde ritme, met enkel parallelle intervallen van prime of octaaf – en natuurlijk met veel herhaling.
Pas met Music in fifths (1969) week Glass enigszins van dit model af, door parallelle kwinten te gebruiken.
Baantjes
Glass kon lang niet genoeg geld verdienen met zijn radicale muziek. Hij had een rits baantjes als taxichauffeur en loodgieter. Hiernaast had hij een verhuisbedrijf met zijn neef.
Na een commissie van de Nederlandse Opera en een beurs van de Rockefeller Foundation in 1978 kon Glass zijn buitenmuzikale werk voorgoed staken.
Postminimalistisch werk
Na Music in fifths begint Glass geleidelijk van zijn model af te wijken. In Music in twelve parts (1972-74) laat hij de noten vaak lang klinken. In combinatie met de tonale melodieën vormt dit een simpele akkoordopvolging.
Deze nieuwe kijk op harmonie gaf Glass toe in de titel van het werk Another look at harmony (1975). Hij is deze harmonische taal blijven gebruiken, onder andere in ‘hits’ als Glassworks (1982) en Metamorphosis (1988).
Sinds de jaren 1970 is Glass vooral operacomponist. Dit begon met Einstein on the Beach (1975-76), geschreven voor zijn eigen Philip Glass Ensemble. Met Satyagraha (1978-79), een commissie van de Nederlandse Opera, werd Glass bekend bij het grote publiek.
Glass heeft ook muziek gecomponeerd voor films, zoals The Hours (2002) en The Illusionist (2006).
Bijgewerkt op dinsdag 24 september 2019