RCO Club Night

‘Het is ontzettend interessant om deze RCO Club Night samen met Eva-Maria Westbroek voor te bereiden. Ze heeft fantastische ideeën en dat werkt voor mij natuurlijk erg prettig.’ Voor Stephan Heber, coördinator kamer-muziek bij het Koninklijk Concertgebouworkest, is het de derde RCO Club Night die hij organiseert.

‘De allereerste was met violist Leonidas Kavakos, toen werkte ik hier nog niet. Mijn vuurdoop was de tweede editie, met pianist Jean-Yves Thibaudet. Daarna volgde de RCO Club Night met violiste Lisa Batiashvili op 11 maart 2017.’

Location, location

Als ik Stephan spreek, is het nog volop lente, maar de voorbereidingen voor de RCO Club Night van 7 oktober zijn al in volle gang. ‘Het begint voor mij ruim een jaar van tevoren. Er moet dan eerst een locatie geregeld worden.

In dit geval was dat niet zo moeilijk. We waren de laatste keer erg blij met de Sugarfactory en dat gevoel was wederzijds. Omdat we de eerste twee keer in AIR Amsterdam hadden gestaan, lijkt er nu een soort traditie tot stand te komen: na twee edities wisselen we van locatie. Of dat in de praktijk vol te houden is, gaan we nog zien.’

'We waren de laatste keer erg blij met de Sugarfactory en dat gevoel was wederzijds'

RCO Club Night werd in het leven geroepen om een nieuw publiek van jonge muziekliefhebbers te bedienen. Met de succesvolle concertreeks Essentials bereikt het Concertgebouworkest een dergelijke doelgroep ook, maar er bleek daarnaast behoefte aan muziek in een heel andere setting dan in het pluche van de Grote Zaal.

In 2015 was de eerste RCO Club Night een feit: twee sets kamermuziek in de informele setting van een nachtclub, gespeeld door musici van het Concertgebouworkest met een speciale rol voor de artist in residence.

Dit seizoen is er nog een tweede RCO Club Night, op 10 februari, zonder artist in residence. Maar op 7 oktober staat Eva-Maria Westbroek centraal. 

Zuid-Amerika

‘Eva-Maria Westbroek had al snel het idee om Zuid-Amerika als thema te nemen’, zegt Stephan. ‘Ze kwam met geweldige voorstellen qua programmering, dus ik ging er heel graag in mee. Inmiddels hebben we het programma zo goed als rond en kan ik de arrangementen laten maken.'

'Als we dan over een paar weken helemaal helder hebben met welke bezettingen we willen werken, kan ik de musici bij elkaar gaan zoeken en de repetities in gaan plannen.’ Ineens duikt Stephan in zijn telefoon: ‘Sorry, ik maak even een reminder. Ik moet deze week ook alvast op zoek naar een presentator.’

‘Sorry, ik maak even een reminder. Ik moet deze week ook alvast op zoek naar een presentator.’

Een paar tellen later lijkt de plotseling opgedoemde to-do-list weer uit zijn hoofd verdwenen en pakt hij enthousiast zijn relaas weer op.

‘We beginnen de avond in Argentinië. Omdat Zuid-Amerika in de klassieke muziek bijna synoniem is aan Astor Piazzolla, laten we het ensemble openen met een deel uit zijn Cuatro estaciones Porteñas. Dat zet de sfeer meteen goed neer.

Daarna zingt Eva-Maria Westbroek twee prachtige liederen van een andere Argentijnse componist, Carlos Guastavino, waarmee hopelijk een heel intieme sfeer ontstaat. Vervolgens gaan we weer terug naar de klassieke hoek, met Darius Milhaud. Dat was weliswaar een Fransman, maar hij had iets met Zuid-Amerika, in het bijzonder Brazilië.

Stephan Heber, foto: Renske Vrolijk

Op dit moment denk ik vooral aan Le boeuf sur le toit, daar hoor je heel duidelijk Braziliaanse melodieën in terug. Maar de Brazileirauit Scaramouche is ook nog een optie.’

Noord-Amerika

‘Na de pauze maakt Eva-Maria Westbroek haar opwachting met Canciones argentinas van de Argentijn Alberto Ginastera, begeleid door piano.

Waar ik persoonlijk ook erg naar uitkijk, is George Gershwins Rhapsody in Blue, in een prachtige bewerking van Wijnand van Klaveren voor klarinet, viool, cello en piano. Daarmee hebben we dan ineens een sprong gemaakt naar Noord-Amerika.

Eva-Maria wilde namelijk ook heel graag iets zingen van Cole Porter en Jerome Kern. Op het eind wordt het dus een soort American Songbook-programma, al worden de songs natuurlijk wel ge-arrangeerd voor klassieke musici.’

Overal tegelijk

Op de vraag waar hij op zo’n avond zelf het meest naar uitkijkt, begint Stephan te lachen. ‘Eerlijk gezegd is de dag van de RCO Club Night voor mij horror. We starten ’s ochtends vroeg met de generale. Vaak gebeuren er dan nog duizend-en-een dingen en word ik continu gebeld.

‘Eerlijk gezegd is de dag van de RCO Club Night voor mij horror. Vaak gebeuren er dan nog duizend-en-een dingen en word ik continu gebeld.'

Daarna vertrek ik naar de zaal waar al wordt opgebouwd. Daar ben ik dan druk in de weer met de geluidsmensen. Vaak wordt dan ook de vleugel geleverd. Als producent moet je overal tegelijk zijn.

De voorrepetitie en de soundcheck kunnen samen zo twee tot drie uur duren. Vaak ben ik tussendoor ook nog ad hoc van alles aan het oplossen. Ook tijdens de avond zelf ben ik backstage bezig: de presentator halen, de musici halen, changeren [de podiumopstelling veranderen, red.], noem maar op.

Van de sfeer in de zaal krijg ik dus niet veel mee. Maar hoe druk het ook is, het is fantastisch om te doen. Als ik merk dat iedereen tevreden is en alles goed loopt, is de avond wat mij betreft meer dan geslaagd.’

Meer informatie over de RCO Club Night op 7 oktober in de Sugarfactory

Kaarten voor dit evenement zijn verkrijgbaar via de website van de Sugarfactory

Kijk voor actueel nieuws ook naar de Facebookpagina van dit evenement.