Roeien
door Vrouwkje Tuinman 14 mei 2021 14 mei 2021
Schrijfster en dichteres Vrouwkje Tuinman reflecteert in Preludium maandelijks op haar muziekleven. Deze maand: muziek in de fitnessruimte.
Sinds ik, nu een jaar of vier, een paar keer per week naar medisch fitness ga, hoor ik evenveel radio als in mijn tienertijd. Soms staat hij op beschaafd volume, soms even heel hard, maar nooit – anders dan in mijn tienertijd – op een zender die ik zelf zou kiezen.
Nou snap ik heel goed dat Radio 4 geen optie is in de fitnessruimte. Het volle publiek zit er op doktersvoorschrift. De helft daarvan heeft geen enkele fiducie in het nut van beweging. Bij die mensen kun je niet hebben dat er na vijf minuten barokenergie ineens een blok Debussy langskabbelt, of Chopin middels een nocturne aankondigt dat ze echt even moeten gaan liggen.
Dus wordt het Qmusic, Sky Radio of Veronica – een beetje afhankelijk van welke fysiotherapeut die ochtend als eerste in de zaal was. En dus ken ik, voor het eerst in jaren, de huidige hitlijsten vrij goed én weet ik waar de flitsers staan.
Er is een fysiotherapeute die ontzettend goed kan fluiten. Als haar favoriete deuntje is langs geweest, de reclametune van Kruidvat, komt het nog uren in allerlei variaties voorbij. Ik denk dat ze een roeping is misgelopen. Er is een therapeut die erg van kerstmuziek houdt, en die op een of andere manier al vanaf september weet te vinden. Er was er een die dansjes deed, maar die is overgeplaatst.
Zet een koptelefoon op, hoor ik u roepen. Maar helaas, dan hoor ik ook niet meer de vermaningen (‘Niet hangen, Vrouwkje!’ ‘Minder explosief, Vrouwkje!’) die me vanuit een verre hoek worden toegeworpen. En daar kom ik voor.
Dus schik ik me, zeker sinds de stagiair die van Slam! hield is vertrokken, in mijn lot. En omarm allerlei muziek die ik vroeger terzijde schoof. Want jeetje, wat gaat die leg press goed op Status Quo. En wat roei je goed op Madonna. Dat zijn óók klassiekers.
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won. Ze werkt aan een nieuwe roman en schrijft geregeld voor theater- en familievoorstellingen.
Sinds ik, nu een jaar of vier, een paar keer per week naar medisch fitness ga, hoor ik evenveel radio als in mijn tienertijd. Soms staat hij op beschaafd volume, soms even heel hard, maar nooit – anders dan in mijn tienertijd – op een zender die ik zelf zou kiezen.
Nou snap ik heel goed dat Radio 4 geen optie is in de fitnessruimte. Het volle publiek zit er op doktersvoorschrift. De helft daarvan heeft geen enkele fiducie in het nut van beweging. Bij die mensen kun je niet hebben dat er na vijf minuten barokenergie ineens een blok Debussy langskabbelt, of Chopin middels een nocturne aankondigt dat ze echt even moeten gaan liggen.
Dus wordt het Qmusic, Sky Radio of Veronica – een beetje afhankelijk van welke fysiotherapeut die ochtend als eerste in de zaal was. En dus ken ik, voor het eerst in jaren, de huidige hitlijsten vrij goed én weet ik waar de flitsers staan.
Er is een fysiotherapeute die ontzettend goed kan fluiten. Als haar favoriete deuntje is langs geweest, de reclametune van Kruidvat, komt het nog uren in allerlei variaties voorbij. Ik denk dat ze een roeping is misgelopen. Er is een therapeut die erg van kerstmuziek houdt, en die op een of andere manier al vanaf september weet te vinden. Er was er een die dansjes deed, maar die is overgeplaatst.
Zet een koptelefoon op, hoor ik u roepen. Maar helaas, dan hoor ik ook niet meer de vermaningen (‘Niet hangen, Vrouwkje!’ ‘Minder explosief, Vrouwkje!’) die me vanuit een verre hoek worden toegeworpen. En daar kom ik voor.
Dus schik ik me, zeker sinds de stagiair die van Slam! hield is vertrokken, in mijn lot. En omarm allerlei muziek die ik vroeger terzijde schoof. Want jeetje, wat gaat die leg press goed op Status Quo. En wat roei je goed op Madonna. Dat zijn óók klassiekers.
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won. Ze werkt aan een nieuwe roman en schrijft geregeld voor theater- en familievoorstellingen.