Wat is Romantiek?
Romantiek
De Romantiek is een stijlperiode die grofweg de negentiende eeuw beslaat. Muziek werd complexer, met emotie als belangrijkste drijfveer.
Wat is de Romantiek?
De Romantiek ontstond in een revolutionaire tijd, waarin het individu, gevoel en emotie belangrijk werden. Thema’s als de natuur, de dood, menselijke emotie en de (onbereikbare) liefde waren voor romantische componisten de drijfveer om steeds grotere en langere werken te creëren, met ingewikkeldere vormen, harmonieën en ritmes, en nieuwe klankkleuren.
Binnen de Romantiek kunnen we drie periodes onderscheiden:
- de vroege Romantiek (ca. 1800-1830): de muziek leunt nog sterk aan bij de klassieke periode, maar vertoont flink wat avontuurlijke trekjes. Belangrijke componisten zijn Beethoven, Schubert en Von Weber.
- de Hoogromantiek (ca. 1830-1850): fantasievolle klanken, slepende melodieën en dramatische spanningen voeren de boventoon in muziek van bijvoorbeeld Schumann, Berlioz, Chopin en Liszt.
- de late Romantiek (ca. 1850-1900): de muziek wordt steeds fantastischer en onstuimiger. De grenzen worden opgezocht, vooral in harmonie en orkest- en koorbezettingen, door componisten als Wagner, Bruckner en Mahler.
Wat is de Romantiek?
De Romantiek ontstond in een revolutionaire tijd, waarin het individu, gevoel en emotie belangrijk werden. Thema’s als de natuur, de dood, menselijke emotie en de (onbereikbare) liefde waren voor romantische componisten de drijfveer om steeds grotere en langere werken te creëren, met ingewikkeldere vormen, harmonieën en ritmes, en nieuwe klankkleuren.
Binnen de Romantiek kunnen we drie periodes onderscheiden:
- de vroege Romantiek (ca. 1800-1830): de muziek leunt nog sterk aan bij de klassieke periode, maar vertoont flink wat avontuurlijke trekjes. Belangrijke componisten zijn Beethoven, Schubert en Von Weber.
- de Hoogromantiek (ca. 1830-1850): fantasievolle klanken, slepende melodieën en dramatische spanningen voeren de boventoon in muziek van bijvoorbeeld Schumann, Berlioz, Chopin en Liszt.
- de late Romantiek (ca. 1850-1900): de muziek wordt steeds fantastischer en onstuimiger. De grenzen worden opgezocht, vooral in harmonie en orkest- en koorbezettingen, door componisten als Wagner, Bruckner en Mahler.