Sit down and dance

In eerdere edities van het Amsterdam Dance Event (ADE) liep de Grote Zaal vol voor acts als Junkie XL, Henrik Schwarz met orkest en Nicolas Jaars project Darkside. ‘If God was a dj, he wants this to be his house’, schreef het alternatieve popplatform 3voor12 over de Grote Zaal-show van dj Sasha tijdens ADE 2014 – vrij naar dé festivalhit van 1998 God is a dj van Faithless. Het Concertgebouw is overigens niet de enige opvallende speelplek van het dancefestival: iconische plekken in de stad, zoals het Centraal Station, de Gashouder en de passage onder het Rijksmuseum, blijken geliefd in de elektronische scene.

Voor ADE 2019 in Het Concert­gebouw is het Nederlandse producersduo Weval uitgenodigd, bestaande uit Merijn Scholte Albers en Harm Coolen. Hun synthesizermelodieën bouwen ze in lagen op over hypnotiserende ritmes. Hun sound, met strakke beats, knorrende bassen en fijnbesnaarde vocalen, is wel omschreven als ‘melodieuze warmbadtechno’. Stond Weval in het begin met zijn tweeën op het podium, inmiddels treedt het elektronicaduo graag op in een grotere bezetting om hun muziek van nog meer lagen te kunnen voorzien.

Dat de stoelen dit keer niet uit de zaal gaan, biedt heel andere mogelijkheden dan een setting waarin het publiek tot dansen wordt opgezweept: zittende luisteraars zijn geconcentreerder. Harm Coolen in een interview op Concertgebouw Ontdek: ‘Natuurlijk is het heel anders om hier te spelen dan in Paradiso of op Lowlands, waar je toch te maken hebt met een kortere spanningsboog. We gaan voor dit concert dan ook een heel nieuw programma neerzetten. We zijn van huis uit allebei enorm fan van Simeon ten Holt. Ik hoop dat we dat dromerige en repetitieve in de set kunnen brengen.’  

ADE

ADE is meer dan een muziekfestival: het is ook een conferentie die zich heeft ontwikkeld tot dé internationale ontmoetingsplek voor de elektronischemuziekindustrie. In 1995 werd het voor het eerst georganiseerd, kleinschalig, in een hotel aan de Vijzelgracht. In 1996 volgde een grotere tweede editie, met ongeveer 300 bezoekers en 30 optredens in Paradiso, discotheek Escape en de Melkweg. Vorig jaar passeerde het ADE de grens van 400.000 bezoekers. Dit jaar: 5 dagen, 1000 evenementen, 2500 artiesten, 600 sprekers, 200 locaties.

Dance

Elektronische dance is een paraplubegrip voor een heel scala aan (dans)muziek die grotendeels wordt gemaakt met elektronische apparatuur. Dance gaat vaak gepaard met trance en kent vele stijlen en richtingen: van zweverige soundscapes tot snijdende hardcore, van rustgevend tot opwekkend, van minimaal tot bombastisch, van monotoon tot melodieus.

Heel Holland Dance't

De dance waaide in de zomer van 1988 (‘The Second Summer of Love’) over naar Europa vanuit de underground van Chicago (house) en Detroit (techno). Onder de pioniers in Nederland waren Eddy de Clercq en Joost van Bellen, resident dj’s van de Amsterdamse nachtclub RoXY (open van 1987 tot 1999). Op 2 september 1988 verscheen in de Volkskrant een beroemd geworden paginagroot artikel over acid house, de nieuwe muzikale revolutie.

Het was geschreven door musicoloog en muziekjournalist Gert van Veen, die in 1989 als A-men de eerste Amsterdamse houseplaat, Pay the Piper, produceerde en een jaar later met zijn house-act Quazar zijn eerste internationale clubhit scoorde met Seven Stars.

De dance zou in Nederland al snel exploderen; van illegale raves in verlaten tunnels en leegstaande loodsen tot megafeesten als Thunderdome, Sensation en Awakenings. Gert van Veen was in 2013 co-auteur van het boek Mary Go Wild over vijfentwintig jaar dance in Nederland, en kreeg in 2018 de ADE Lifetime Achievement Award uitgereikt.

Bekijk dit event op de website van Het Concertgebouw