Sopraan Laetitia Gerards: ‘De Kleine Zaal is magisch, als een tweede thuis’

‘Op de dag van een concert probeer ik altijd uit te slapen tot een uur of negen. Meestal ga ik daarna sporten, even wat endorfine aanmaken zodat ik de hele dag goed in mijn vel zit. Hoeveel ik studeer hangt er helemaal vanaf wat ik te doen heb die dag, iedere keer wanneer ik mijn stembanden gebruik krijgen ze iets te verduren, daar ben ik mij heel bewust van.

Wanneer ik een concert of voorstelling heb studeer ik hooguit een uur, ook al zing ik maar drie minuten, zoals onlangs in de rol van Papagena in Mozarts Die Zauberflöte bij De Nationale Opera. Ik ben nu dertig en wil nog minstens twintig jaar zingen. Ik neem regelmatig zangles bij Margreet Honig; met een paar kleine opmerkingen weet zij mij altijd in de juiste richting te duwen. Je moet je stem goed onderhouden, vandaar ook dat ik mijn agenda goed bewaak.

Het is heerlijk om méér te kunnen geven dan mijn stem, het theatrale aspect is minstens zo belangrijk

Voorafgaand aan een concert heb ik een paar rituelen; ik doe altijd yoga-­oefeningen in mijn kleedkamer, er moeten dropjes mee en ik gebruik geen melk­producten op de dag van een concert. Dat is overigens best een uitdaging, ik ben namelijk verslaafd aan chocolade, dus trakteer ik mezelf vaak op iets lekkers na afloop van een spannend concert.

De Kleine Zaal van Het Concertgebouw voelt als een tweede thuis. Sinds mijn achttiende heb ik er talloze keren gestaan. Toch is het altijd spannend. De mensen verwachten iets goeds, dat eist wat van je, maar het is bovenal magisch. Ik zing graag opera en recitals, voor mij de perfecte combinatie. Al kan ik in een recital wel meer mijn ei kwijt. Ik houd ervan repertoire samen te stellen, zing graag onbekende stukken, waaronder steeds meer hedendaags repertoire. Het programma Roaring Twenties sluit mooi aan bij mijn liefde voor theater: het is heerlijk om méér te kunnen geven dan mijn stem, het theatrale aspect is minstens zo belangrijk.’