Wat is tarab?
tarab
Tarab is de Arabische term voor een verandering in stemming of emotie door het luisteren van muziek
Welke betekenissen heeft tarab?
Het begrip ‘tarab’ heeft in de Arabische muziek een belangrijke plaats. Het beschrijft hoe je als luisteraar door de muziek een sentiment ontwikkelt, zoals vreugde, verdriet of verwondering. De muziek ‘dwingt’ de luisteraar haast om emotioneel en soms ook fysiek betrokken te raken.
Er is in het Nederlands, maar ook in andere Europese landen geen directe vertaling voor dit woord.
Welke betekenissen heeft tarab?
Het begrip ‘tarab’ heeft in de Arabische muziek een belangrijke plaats. Het beschrijft hoe je als luisteraar door de muziek een sentiment ontwikkelt, zoals vreugde, verdriet of verwondering. De muziek ‘dwingt’ de luisteraar haast om emotioneel en soms ook fysiek betrokken te raken.
Er is in het Nederlands, maar ook in andere Europese landen geen directe vertaling voor dit woord.
De precieze betekenis van tarab verschilt in de diverse Arabische-muziekstromingen. In religieuze Soefi-muziek is tarab ‘het ervaren van God’, en wordt het ook wajd genoemd. Het begrip kan duiden op een staat van extase of trance, en in sommige gevallen wordt ermee verwezen naar muziekrepertoire van vóór de Eerste Wereldoorlog, uit Egypte en Oost-Mediterrane landen.
Onderzoek naar tarab
De musicoloog Guillaume Andre Villoteau (1759-1839) was een van de eerste westerlingen die onderzoek deed naar Arabische muziek. In opdracht van Napoleon vertrok hij – als onderdeel van een wetenschappelijke missie – naar Egypte. Daar aangekomen zag hij dat muziek een ingrijpende emotionele impact had op luisteraars.
De auteur Ahmad Faris Al-Shidyaq (1805- 1887) zag hoe de toenmalige westerse muziekpraktijk zich afspeelde rondom bladmuziek en harmonieleer, terwijl de Arabische muziek meer flexibel was. ‘Westerse muziek’, schreef hij daarom, ‘richt zich op het representeren van beelden, ideeën en verhalen, terwijl Arabische muziek rauwe emotie uit het publiek haalt.’
Tegenwoordig vinden sommige auteurs en musici dat iedere muziek zijn ‘eigen, andersoortige’ tarab heeft, en dat zo’n emotionele perceptie van muziek sterkt samenhangt met andere culturele invloeden.
Bron: A.J. Racy (2003) Making Music in the Arab World: The Culture and Artistry of Tarab
De precieze betekenis van tarab verschilt in de diverse Arabische-muziekstromingen. In religieuze Soefi-muziek is tarab ‘het ervaren van God’, en wordt het ook wajd genoemd. Het begrip kan duiden op een staat van extase of trance, en in sommige gevallen wordt ermee verwezen naar muziekrepertoire van vóór de Eerste Wereldoorlog, uit Egypte en Oost-Mediterrane landen.
Onderzoek naar tarab
De musicoloog Guillaume Andre Villoteau (1759-1839) was een van de eerste westerlingen die onderzoek deed naar Arabische muziek. In opdracht van Napoleon vertrok hij – als onderdeel van een wetenschappelijke missie – naar Egypte. Daar aangekomen zag hij dat muziek een ingrijpende emotionele impact had op luisteraars.
De auteur Ahmad Faris Al-Shidyaq (1805- 1887) zag hoe de toenmalige westerse muziekpraktijk zich afspeelde rondom bladmuziek en harmonieleer, terwijl de Arabische muziek meer flexibel was. ‘Westerse muziek’, schreef hij daarom, ‘richt zich op het representeren van beelden, ideeën en verhalen, terwijl Arabische muziek rauwe emotie uit het publiek haalt.’
Tegenwoordig vinden sommige auteurs en musici dat iedere muziek zijn ‘eigen, andersoortige’ tarab heeft, en dat zo’n emotionele perceptie van muziek sterkt samenhangt met andere culturele invloeden.
Bron: A.J. Racy (2003) Making Music in the Arab World: The Culture and Artistry of Tarab