Trevor Pinnock: Voeten op de grond, hoofd in de hemel

Trevor Pinnock is de virtuoze, lichtvingerige musicus die klavecimbelwerken als die van Bach of Scarlatti vleugels geeft. Hij was een van de pioniers van de oudemuziekbeweging, die met zijn – op authentieke instrumenten spelende – The English Concert barokmuziek kon laten klinken als popmuziek. Hij was ook een van de eerste oudemuziekspecialisten die open stond voor samenwerking met musici en ensembles op ‘moderne’ instrumenten.

Hij verbreedde al vroeg zijn werkterrein naar de Klassieken en de vroege Romantiek en was al verschillende keren te gast in Het Concertgebouw en bij het Koninklijk Concertgebouworkest. Tot zijn grote genoegen – ‘absolutely!’, zegt hij er met vrolijke nadruk nog even bij. 

‘Het is voor mij altijd een groot plezier om met het Concertgebouworkest te werken, het zijn zulke goede en open musici. Zeker nu ik een groot deel van de mensen ken – zoals Vesko Eschkenazy, met wie ik het Bach-project in december ga doen – verheug ik me er extra op.’

Spirituele supermarkt

‘In Engeland is het geen traditie, zoals bij jullie in Nederland, om met Kerstmis het Weihnachtsoratorium uit te voeren. Wij vieren Kerst met de Messiah van Händel. Toch kwam ik al vroeg met Bachs kerstcantates in aanraking. Ik zong delen eruit in het koor van de kathedraal van Canterbury. Niet veel later ben ik het werk zelf uit gaan voeren. Het Weihnachtsoratorium is een prachtig werk en een van mijn lievelingsstukken.’

Pinnocks vader speelde in het orkest van het Leger de Heils speelde en hijzelf zong als jongenssopraan in het beroemde kathedrale koor van Canterbury. Later was hij er ook organist. Zijn religieus getinte opvoeding kan zijn visie op het Weihnachtsoratorium best gekleurd hebben, denkt hij. ‘Maar ik zou niet precies kunnen zeggen op welke manier, zo duidelijk is het niet. Bovendien, je weet dat heel veel van de muziek voor het Weihnachtsoratorium afkomstig is van Bachs eerder geschreven wereldlijke cantates.’

‘Maar, voor mij is álle muziek religieus. Wat dat betreft zie ik ook geen verschil tussen Bachs religieuze en zijn wereldlijke muziek. Van alle componisten is Bach degene die zijn voeten op de grond heeft en het hoofd in de hemel. En op de een of andere manier verenigt zijn muziek die twee uitersten.