Wat klinkt er in de huiskamer van kunstenares Vita Wilmering?

Hoe zit je er op dit moment bij?

‘Mijn leven speelt zich vooral af in het atelierpand waar ik nu voor twee jaar werk. Op dit moment ben ik een nieuwe film aan het monteren, die over de afgelopen twee jaar is opgenomen. Gelukkig is er in onze ruime ateliers of in de tuin nog wel af en toe gelegenheid voor wat uitwisseling met de andere kunstenaars die hier werken.’

Waar luister je nu graag naar?

‘Zelf ben ik het meest thuis in wereldmuziek, voornamelijk uit Oost-Europa en het Midden-Oosten. Dat gaat van de Roemeense zanger Dona Dumitru Siminica tot Georgische polyfone liederen van Hamlet Gonashvili. Ik luister ook graag naar muziek waarin dit wordt samengebracht met andere stijlen, zoals in de Folk Songs van Luciano Berio of meer recent Pitié!, een bewerking van de Matthäus-Passion door de componist Fabrizio Cassol; een gebalanceerde mix tussen het werk van Bach met klassieke zang, jazzinvloeden en wereldmuziek met improvisatie.’

Kijk je ook naar tv-uitzendingen of streams?

‘Ik heb een tijd in Gent gewoond en volg het online programma van De Centrale, concertzaal voor wereldmuziek. Soms streamen ze zelfs live vanuit kleine dorpjes in Turkije. Ook Muziekpublique in Brussel heeft mooie streams. Over het algemeen volg ik meer online theatervoorstellingen dan muziek.’

Wat mis je het meest nu er geen live-concerten zijn?

‘De magie van het delen van wat er in een moment gebeurt en hoe elke emotie die keer op keer opnieuw wordt opgeroepen anders is. Ik maak zelf ook muziek en of je nou op het podium of in de zaal staat, muziek is voor mij een vorm om contact te maken en met anderen op een manier te verbinden waarbij een nieuwe taal ontstaat.’

Stel dat je weer naar concer­ten kunt, waar ga je dan heen?

‘Meeslepende muziek om op te dansen, zoals van de Tsjechische theaterband Fekete Seretlek.’

Welke muziek moet iedereen volgens jou horen?

‘Pitié! of VSPRS van Fabrizio Cassol; beide een mooie mix voor de klassieke muziekliefhebber die open staat voor vernieuwende invloeden. En een van de mooiste liedjes die ik vorige week ontdekte is Oy, mori, kavale van het Bulgaarse Abagar Quartet.’