Wereldtop in huis

De serie Wereldberoemde Symfonieorkesten vormt al sinds de jaren tachtig de ruggengraat van de Eigen Programmering van Het Concertgebouw. Maar de geliefde reeks wordt steeds kostbaarder door oplopende kosten van de toerende internationale orkesten, terwijl er aan de andere kant een maximum is bereikt aan de kaartprijs die Het Concert­gebouw denkt te mogen vragen.

Deze maand in de serie Wereldberoemde Symfonieorkesten: 
Wiener Philharmoniker en Leonidas Kavakos

Om te voorkomen dat de serie in de gevaren­zone komt en de grote orkesten uit Wenen, Berlijn, Boston, New York zelden of nooit meer in Amsterdam te bewonderen zouden zijn, nam Het Concertgebouw Fonds initiatief. Het wendde dit schrale scenario af door het vinden van tien particulieren die gezamenlijk een miljoen euro doneren, een bedrag dat de toekomst van de voor Het Concertgebouw essentiële serie in elk geval voor de komende vijf seizoenen verzekert.

‘Het is belangrijk die ­toporkesten hier te kunnen blijven horen,’ benadrukt Jolien Schuerveld Schrijver, directeur van het fonds, ‘ook om ze onderling te kunnen vergelijken in een van de beste zalen ter wereld. Zo verdiep je je gehoor, leer je steeds beter luisteren, juist door de verschillen in klankkleur. Met de komst van deze orkesten blijven we een zaal van wereldklasse.’ 

Onder de groep begunstigers zijn voormalig KPN-topman Eelco Blok en zijn vrouw Annemarie Weverling. ‘Het Concertgebouw is een unieke zaal in de wereld,’ zegt Blok. ‘Ik geloof dat het gezond is dat zo’n zaal in principe zichzelf bedruipt. En dat kan niet alleen via kaartverkoop. Dus spelen private schenkers een steeds grotere rol. Wij genieten van de muziek en de zaal, we zien de waarde ervan, dus voelen we de verantwoordelijkheid om aan het profiel van Het Concertgebouw bij te dragen. Het zou toch zonde zijn als een van de beste zalen ter wereld geen toporkesten meer kan uitnodigen.’

De muziek was er vanaf hun jeugd. ‘Mijn moeder speelde orgel,’ vertelt Weverling. ‘Veel Bach. Mijn ouders lieten ons luisteren naar de cantates, naar de passies. En alle kinderen – één jongen, vier meiden – bespeelden een instrument. Ik studeerde piano. Ons gezin was protestant maar we woonden in het katholieke Limburg, dus op de middel­bare school kreeg ik onderwijs van de paters.

Elke ochtend begon met het Ave Maria en met regelmaat was er een Heilige Mis. Toen ik afgelopen november het Requiem van Verdi hoorde, zo meeslepend en puur vertolkt door John Eliot Gardiner met zijn eigen koor en orkest, dan roept dat veel herinneringen op. Dat stuk stemt tot nadenken, het geeft me een spirituele ervaring mee. Ik voel me een nederige sterveling in het moment van de tijd. Zo’n requiem overspoelt me. Heer ontferm u over ons – ja, wat rest je anders.’

In het gezin Blok bespeelde vader het orgel. ‘In de gang stond een piano en een elektronisch Hammond-­orgel,’ zegt Blok. ‘Wij kinderen kregen ­pianoles, want mijn ouders vonden dat muziek bij de opvoeding hoorde. Ik had er plezier in, maar ik stopte toen ik het huis uitging. Een andere fascinatie slokte me op: sport. Daarin vond ik alles wat ik zocht. Ik speelde op het hoogste niveau ijshockey en ik zeil nog altijd.’

Toen Weverling in Amsterdam ging studeren, oefenden de pas gebouwde ‘Stopera’ en Het Concertgebouw een magische aantrekkingskracht op haar uit. ‘Ik heb door de jaren heen vrijwel altijd abonnementen gehad. Muziek is voor mij een grote bron van troost en vreugde. Ik hou van vormen als een stabat mater, een passie of een requiem en natuurlijk van de dramatiek van de opera. Die laten je, denk ik, voelen wat het betekent om mens te zijn. En wanneer ik op zoek ben naar vrolijkheid, dan zet ik vaak Bachs Weihnachtsoratorium op, de stralende pauken en trompetten van ‘Jauchzet, frohlocket’. Ook de Matthäus-Passion is altijd een belevenis.’ ‘Ik vind hem mooi,’ reageert Blok, ‘maar hij duurt me te lang.’

Weverling kan de Matthäus niet lang genoeg duren. ‘Toen we twaalf jaar geleden een relatie kregen, besloten we dat Eelco met mij meeging naar concerten, en ik met hem naar sportwedstrijden. Voor mij betekende dat een ontdekking: die met adrenaline geladen atmosfeer.’ Blok: ‘Ik ervoer de bezoeken aan Het Concertgebouw als hernieuwde kennismaking met iets waar ik al van hield.

Je kunt een cd opzetten, maar het is toch anders om erbij te zijn. Wanneer ik luister én zie, dan overvalt me een grote bewondering voor de componist. Hoe krijg je het voor elkaar om een symfonie te schrijven, met zoveel lijnen en stemmen die ingenieus als een raderwerk in elkaar grijpen? Zulke ervaringen gun je anderen ook. Daar dragen wij graag aan bij.’ 

Het Concertgebouw Fonds

Het WSO Fonds is een Fonds op Naam dat is ondergebracht bij Het Concertgebouw Fonds. Een groep particuliere schenkers garandeert hiermee de toekomst van de voor Het Concertgebouw en zijn publiek zo belangrijke serie Wereldberoemde Symfonieorkesten. Zie:
www.concertgebouw.nl/steun-ons voor de verschillende manieren waarop u Het Concertgebouw Fonds kunt ondersteunen, of neem contact op via 020 573 04 12 of
j.schuerveld@concertgebouw.nl.