Zwarte handel
door Vrouwkje Tuinman 19 okt. 2020 19 oktober 2020
Schrijfster en dichteres Vrouwkje Tuinman reflecteert in Preludium maandelijks op haar muziekleven. Deze maand: liefdadigheid.
Mijn vriendin zag op een van nogal veel stapels in mijn woonkamer Mijn vaders hand van Bart Chabot liggen. Dat boek was zij ook aan het lezen! Althans, ze was noodgedwongen gestopt want het laatste kwart ontbrak. Dat zat zo, ze had een handig adresje voor illegale digitale boeken… ‘Ho ho,’ begon ik, ‘dat soort dingen moet je eigenlijk niet tegen mij zeggen hè?’
Vrees niet, ik maak me geen illusie dat mijn eigen werk lucratieve zwarte handel is. Wel zie ik om me heen de een na de andere bekende, waarvan je dacht dat hij of zij het toch redelijk goed deed, in de knel komt nu er wegens u weet wel bijna geen optredens zijn. Net als de meeste musici komen schrijvers in ons land niet rond van wat ze maken, maar van het reproduceren ervan voor levend publiek.
Onlangs – ik schrijf dit begin september – bezocht ik mijn eerste concert sinds corona. Sommige bezoekers klaagden dat het te duur was. Want nog kort ook – er zouden die avond twee ‘dezelfde’ concerten zijn. Zelf vond ik het eindelijk weer meemaken van muziek, waarbij het begrip stoelendansen een nieuwe invulling kreeg, absoluut 35 euro waard. Zeker als je bedenkt dat ook de garderobe-, geluids- en beveiligingsmensen eindelijk weer eens wat te doen hadden.
Ik ben heus niet heilig – zo zie ik wel eens live-muziek op YouTube die daar niet is neergezet door de uitvoerende zelf. Maar zolang ik het nog kan missen probeer ik het toch: af en toe een cd kopen, een dichtbundel, een shirtje met alle tourdata die niet doorgaan, of zoals laatst een heel klein kunstwerkje voor mijn verkering. Zo maak je twee partijen blij.
Mijn vaders hand, een grote aanrader, is trouwens met die vriendin meegegaan. Kan ze toch nog gratis verder, alleen nu legaal.
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. Samen met Ingmar Heytze brengt ze Wie is u? uit, over Wim T. Schippers. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won.
Mijn vriendin zag op een van nogal veel stapels in mijn woonkamer Mijn vaders hand van Bart Chabot liggen. Dat boek was zij ook aan het lezen! Althans, ze was noodgedwongen gestopt want het laatste kwart ontbrak. Dat zat zo, ze had een handig adresje voor illegale digitale boeken… ‘Ho ho,’ begon ik, ‘dat soort dingen moet je eigenlijk niet tegen mij zeggen hè?’
Vrees niet, ik maak me geen illusie dat mijn eigen werk lucratieve zwarte handel is. Wel zie ik om me heen de een na de andere bekende, waarvan je dacht dat hij of zij het toch redelijk goed deed, in de knel komt nu er wegens u weet wel bijna geen optredens zijn. Net als de meeste musici komen schrijvers in ons land niet rond van wat ze maken, maar van het reproduceren ervan voor levend publiek.
Onlangs – ik schrijf dit begin september – bezocht ik mijn eerste concert sinds corona. Sommige bezoekers klaagden dat het te duur was. Want nog kort ook – er zouden die avond twee ‘dezelfde’ concerten zijn. Zelf vond ik het eindelijk weer meemaken van muziek, waarbij het begrip stoelendansen een nieuwe invulling kreeg, absoluut 35 euro waard. Zeker als je bedenkt dat ook de garderobe-, geluids- en beveiligingsmensen eindelijk weer eens wat te doen hadden.
Ik ben heus niet heilig – zo zie ik wel eens live-muziek op YouTube die daar niet is neergezet door de uitvoerende zelf. Maar zolang ik het nog kan missen probeer ik het toch: af en toe een cd kopen, een dichtbundel, een shirtje met alle tourdata die niet doorgaan, of zoals laatst een heel klein kunstwerkje voor mijn verkering. Zo maak je twee partijen blij.
Mijn vaders hand, een grote aanrader, is trouwens met die vriendin meegegaan. Kan ze toch nog gratis verder, alleen nu legaal.
Vrouwkje Tuinman publiceerde zes dichtbundels en vier romans. Als journalist werkt ze voor onder meer Trouw. Samen met Ingmar Heytze brengt ze Wie is u? uit, over Wim T. Schippers. In september 2019 verscheen haar bundel Lijfrente, waarvoor ze De Grote Poëzieprijs 2020 won.